Wiślica to wieś położona 12 km od Buska-Zdroju, na Ponidziu, na lewym brzegu Nidy, w Nadnidziańskim Parku Krajobrazowym. Do 1869 roku Wiślica była miastem – miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego.

W środę, 9 października 2013r. uczniowie z klasy drugiej i trzeciej pod opieką nauczycielek: pani Agnieszki Kowalskiej, pani Marty Kiełb i pani Renaty Wolańskiej mieli okazję zwiedzać najciekawsze osobliwości pobliskiej Wiślicy.

Dzieci zobaczyły Bazylikę Narodzenia Najświętszej Marii Panny z 1350 roku, ufundowaną przez Kazimierza Wielkiego. Jej wnętrze zdobią gotyckie sklepienia: krzyżowo-żebrowe i ostrołukowe, oparte na trzech filarach na środku bazyliki. Jest to najstarszy i największy kościół dwunawowy w Polsce.                       W głównym ołtarzu umieszczono figurę Matki Boskiej (tzw. Madonna Łokietkowa) z około 1300.

Wiele zainteresowania wzbudziły Podziemia Bazyliki, w których znajdują się pozostałości dwóch wcześniejszych romańskich kościołów datowanych kolejno na XII i XIII wiek oraz unikatowa Płyta Orantów, datowana na 1175 r.            i stanowiąca wspaniały przykład sztuki romańskiej.

Dzieciom bardzo podobała się Misa Chrzcielna – niecka gliniano-gipsowa służąca do chrztów zbiorowych datowana prawdopodobnie na rok 880 oraz Dzwonnica znajdująca się na lewo od wejścia, przy zachodniej fasadzie bazyliki.

Jednak największą atrakcją wycieczki były warsztaty edukacyjne „Mali Skrybowie”. Odbyła się lekcja warsztatów z kaligrafii. Uczniowie podczas zajęć zapoznali się z historią pisma i za  pomocą piór i tuszu, sami pisali tekst                          w języku łacińskim. Wzorem była tablica erekcyjna, którą dla Wiślicy ufundował Jan Długosz. A sam Dom Długosza z 1460r. – ufundowany został przez słynnego historyka i kronikarza Jana Długosza, jako mieszkanie dla wikariuszy kolegiaty wiślickiej. We wnętrzach odkryto fragmenty polichromii   z XV w. Obecnie mieści się w nim plebania i muzeum.

Dużo wrażeń, nowe doświadczenia, wiele ciekawych historycznych ciekawostek. Dzieci poszerzając wiadomości z zakresu edukacji regionalnej, rozwijały zainteresowania dziedzictwem kulturowym poprzez kontakt                      ze zbiorami wytworów kultury materialnej, sztuką regionalną oraz zabytkami architektury.

Całe przedsięwzięcie odbyło się w ramach realizacji innowacji pedagogicznej „Moja mała ojczyzna – jestem cząstką tego świata”, bo przecież „Ojczyzna to kraj dzieciństwa, miejsce urodzenia to jest ta mała najbliższa ojczyzna”.